خرابه های من

از زمزمه دلتنگیم از همهمه بی زاریم
نه طاقت خاموشی نه میل سخن داریم
آوار پریشانیست رو سوی چه بگریزیم
هنگامه هیرانیست خود را به چه بسپاریم
تشویش هزار پایان وسواس هزار اما
یک عمر نمی خیزیم در خویش چه ها داریم
دردا که هدر دادیم آن را که گرانی را
تیغیمو نمی بریم ا بریمو نمی باریم
....

عاشقانه های من

با شما آیندگانم ای جهان سازان خشنود
ای برابر های فردا قرن ما قرنی چنین بود
قرن زندان قرن میله
قرن تن دادن به دار و قرن قرن کشتار شهامت
قرن استثمار خاک و قرن استثمار انسان
قرن تن دادن به دار و دل بریدن از دیارا
قرن دل لا لانه خون و قرن هم خوان پریشان
قرن ضحاکان پیر و سلطه ابری به دوشان
....

ماه دوست داشتنی رمضان

الهی به مستان جام شهود به عقل آفرینان بزم وجود
به آنانکه بی باده مست آمدند ننوشیده می می پرست آمدند
دلم مجمر آتش تور کن گلم ساغر آب انگور کن
به ساغر کشان شراب ازل به می خوارگان می لم یزل
به عشقی که شد از ازل آشکار به حسنی که شد عشق را پرده دار
دلم مجمر آتش تور کن گلم ساغر آب انگور کن
در این حال مستی صفا کردم تو را ای خدا من صدا کردم
از این روزگاری که من دیده ام چه شبها خدا یا خدا کرده ام
نهادم سر سجده بر خاکت به درگاهت آن شب دعا کردم
شرار عمر فانیم من طلوع جاودان تویی تو
نشان ناتوانیم من توان بی نشان تویی تو
تو شور عشقم داده ای مرا تو رسوا کرده ای
به کوی اهل دل مرا تو مست و شیدا کرده ای
کجا روم که چاره ساز ای خدا تویی
نیاز هر چه بی نیاز ای خدا تویی

بخونید و باور کنید

بی نام و نشان

چکه کن ای ابرک من

مثل ستاره بر زمین

طلوع میلاد مرا

در شب بی سحر ببین

....

تیک

تو سینه این دل من می خواد آتیش بگیره
مونده سر دو راهی چه راهی پیش بگیره
یکی حالا پیدا شده قدر اونو می دونه
رگ خواب یار منو رقیب من می دونه
....

زخم نهان

ما خون عاشقان را در لاله ها شکستیم

در حجله های آنان آن لاله زیور کردیم

ما خون آن دلیران آسان با زور گرفتیم

در جام شهر دوستان زهر مکرر کردیم

....

و زخمهای من همه از عشق است

صدای عشق من و تو که تلخ و گریه آوره

تو این سکوت قصه ای شاید صدای آخره

بعد از من و تو عاشقی شاید به قصه ها بره

شاید با مرگ من و تو عاشقی از دنیا بره

....

نسیم

لالالالا گل خوش رنگ بیتا لالایی کن رو بال شعر بابا

لالاکن دخترم رو سینه من که شب رد شه دوباره از سر ما

لالایی دختر گلبرگ و شبنم لالایی شاخه گلپوش مریم

لالاکن زیر طاق خواب و رویا که جا وا کرده شب تو کوچه کم کم

لالالالا که بارون دلنوازه نسیم خیس کولی یکه تازه

کدوم عاشق تو این خاموش باری ضیافت رفته یک سوز و گدازی

....

به سبک طهورا

حالا تو دست بی صدا دشنه ما شعر و غزل

قصه مرگ عاطفه خوابای خوب بغل بغل

انگار با هم غریبه ایم خوبی ما دشمنیه

کاش من و تو می فهمی دیم اومدنی رفتنیه

....

بیهوده به درگاه خدا لابه کردم

کاش به شهر خوب تو مرا همیشه راه بود

راه به تو رسیدنم همین پل نگاه بود

مرا ببر به خواب خود که خسته ام از همه کس

که خواب و بیداری من هر دو شکنجه بود و بس

....

یک پله بالاتر از خدا

کجای این جنگل شب پنهون میشی خورشیدکم

پشت کدوم سد سکوت پر می کشی چکاوکم

....

پله پله تا ملا قات خدا

تا به کی سراپا حقیقتی تا به کی سراپا محبتی

همنشین این و اون میشی خسته و پریشون میشی

دست بخت تو سیاه شده مرغ آرزو اسیر شده

....